به کارگیری ظرفیت دینامیکی خطوط در مسئله در مدار قرار گرفتن بهینه واحدهای نیروگاهی در حضور واحدهای تولیدی بادی تحت شرایط عدم قطعیت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه زنجان

چکیده

با نفوذ منابع انرژی تجدیدپذیر و نیز افزایش تراکم در شبکه­های انتقال، اهمیت مسئله در مدار قرار گرفتن بهینه واحدهای نیروگاهی (UC) بیش از پیش شده و بهره­برداران سیستم قدرت نیازمند راهکارهای موثر برای یافتن جواب مناسب برای این مسئله می­باشند. در این مقاله مدلی برای مسئله UC با در نظر گرفتن ظرفیت دینامیکی خطوط انتقال (DLR) در حضور منابع بادی ارائه گردیده، تا با الحاق راه­کارهای شبکه هوشمند در سیستم قدرت، بهره­گیری مؤثرتر از ظرفیت موجود خطوط انتقال صورت پذیرد. به منظور انطباق رویکرد پیشنهادی با شرایط واقعی، عدم ­قطعیت­ پارامترهای نایقین مسئله شامل سرعت باد، بار شبکه و دمای محیط توسط روش سناریوبنیان در قالب یک برنامه ­ریزی تصادفی مدل می­گردد. برای تولید سناریوها روش مونت­کارلو و به منظور کاهش سناریو از الگوریتم خوشه­بندی K-means استفاده گردیده­است. تمامی محدودیت­های مسئله در مدل مورد نظر لحاظ شده و قیود شبکه انتقال با در نظر گرفتن معادلات پخش بار AC در نظر گرفته شده­اند. نتایج مطالعات عددی بر روی شبکه 24 باسه IEEE RTS، بیانگر کارایی مدل ارائه شده در کاهش تراکم شبکه انتقال، کاهش هزینه­های بهره­برداری، کاهش انقطاع توان بادی، و در نهایت بهبود معیارهای فنی شبکه در کنار برنامه­ریزی مطمئن و پایدار برای سیستم قدرت می­باشد. با توجه به نتایج شبیه­سازی، حضور DLR باعث افزایش دمای هادی به میزان 7 درجه سانتیگراد در محدودۀ مجاز می­شود که این امر باعث افزایش بارگذاری خط به میزان حدود %34 نسبت به ظرفیت استاتیکی آن گردیده است. به این ترتیب، حضور DLR کاهش 33/15 درصدی در هزینه کل بهره­برداری را موجب می­گردد. همچنین مقدار قطع بار اجباری و توان بادی قطع شده به ترتیب کاهش 9/88 و 7/89 درصدی را در حضور DLR نشان می­دهند.

 

کلیدواژه‌ها

مهندسی و مدیریت انرژی

مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده
انتشار آنلاین از تاریخ 21 فروردین 1402

فایل ها

همرسانی

ارجاع به این مقاله

آمار