دوره 9، شماره 3 - ( 7-1398 )
جلد 9 شماره 3 صفحات 107-98 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadeghzadeh M A. Promotion the Efficiency of Thermosyphon Solar-Electrical Water Heaters using a Daily Scheduled Timer Key. JEM. 2019; 9 (3) :98-107
URL: http://energy.kashanu.ac.ir/article-1-1184-fa.html
URL: http://energy.kashanu.ac.ir/article-1-1184-fa.html
صادق زاده محمد علی. ارتقای کارایی آبگرمکن ترموسیفونی خورشیدی- برقی با استفاده از کلید زمانکار روزانه. مهندسی و مدیریت انرژی. 1398; 9 (3) :107-98
دانشگاه یزد
چکیده: (3454 مشاهده)
انرژی تابش خورشید یکی از منابع پاک و تجدیدپذیر است که استفاده از آن نیاز حال و آینده بشر می‌باشد. کشور ایران با متوسط سالانه 300 روز آفتابی از این پتانسیل بالقوه برخوردار است و آبگرمکن‌های ترموسیفونی خورشیدی ساده‌ترین مبدل‌های خورشیدی- گرمایی به شمار می‌روند. به‌رغم مزایای ویژه، آن‌ها نمی‌توانند در ایام سرد سال، آب‌گرم مصرفی مورد نیاز خانوار را تأمین کنند و لذا نیازمند سیستم پشتیبانی چون گرمکن الکتریکی مقاومتی (المنت برقی) هستند. کاهش انرژی مصرفی به‌وسیلۀ المنت (سیستم پشتیبان) نه‌تنها باعث کاهش بار شبکۀ توزیع برق شده بلکه باعث افزایش کارایی آبگرمکن خورشیدی و ترویج آن‌ها در کاربردهای بخش ساختمان می‌شود. زمان‌بندی روزانه مناسب وصل بودن مدار المنت برقی به کمک کلید تایمر (مد کاری زمانکار) موجب کاهش سهم پشتیبان در مقایسه با وضعیت اتصال پیوسته مدار مذکور (مد کاری دائمی) می‌شود. نتایج میدانی مؤید این است که استفاده از کلید زمانکار در دورۀ سرما قابل ملاحظه بوده و باعث شده مصرف برق سالانۀ آبگرمکن 700 کیلووات ساعت کاهش و کارایی آن از 44% به 67% ارتقا یابد.
واژه‌های کلیدی: انرژی تجدیدپذیر، انرژی خورشیدی، آبگرمکن خورشیدی، گرمکن الکتریکی، کارایی آبگرمکن، کلید زمانکار.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1397/8/30 | ویرایش نهایی: 1398/10/24 | پذیرش: 1397/12/21 | انتشار: 1398/7/10
دریافت: 1397/8/30 | ویرایش نهایی: 1398/10/24 | پذیرش: 1397/12/21 | انتشار: 1398/7/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط This work is licensed under a Creative Common International License. قابل بازنشر است. |
