دوره 9، شماره 3 - ( 7-1398 )
جلد 9 شماره 3 صفحات 63-50 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hajiaghasi S, Salemnia, Hamzeh M. A New Method For Determination of Hybrid Energy Storage Capacity in Isolated Microgrid. JEM. 2019; 9 (3) :50-63
URL: http://energy.kashanu.ac.ir/article-1-1000-fa.html
URL: http://energy.kashanu.ac.ir/article-1-1000-fa.html
حاجی آقاسی سلمان، سالم نیا احمد، حمزه محسن. ارائۀ روش جدیدی برای تعیین ظرفیت بهینۀ ذخیره‌ساز‌های ترکیبی در ریزشبکۀ مستقل. مهندسی و مدیریت انرژی. 1398; 9 (3) :63-50
دانشگاه شهید بهشتی
چکیده: (3313 مشاهده)
در سال‌های اخیر، استفاده از ذخیره‌ساز‌های ترکیبی انرژی در سیستم‌های تجدیدپذیر به‌دلیل مواردی مانند افزایش طول عمر ذخیرهسازها و بهبود قابلیت اطمینان مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، روش جدیدی برای تعیین ظرفیت باتری و ابرخازن در یک ریزشبکۀ مستقل ارائه شده است. اختلاف توان‌های تولیدی و مصرفی با استفاده از تبدیل فوریۀ گسسته به حوزۀ فرکانس انتقال داده می‌شود و با تعیین فرکانس قطع تابع هزینۀ بهینه حاصل می‌شود، به‌طوری که فرکانس‌های سریع توان توسط ابرخازن و فرکانس‌های کند توسط باتری تأمین می‌شود. در روش ارائه‌شده، تعیین ظرفیت ذخیرهسازها به‌گونه‌ای انجام شده است که ضمن پاسخ‌گویی مناسب به بارها طول عمر ذخیرهسازها نیز حداکثر شود. استفاده از روش پیشنهادی به‌دلیل ترکیب ذخیرهسازها دینامیک عملکردی سیستم را بهبود داده و با کاهش تعداد شارژ و دشارژ باتری، هزینۀ ذخیره‌سازی را کاهش می‌دهد. به‌دلیل ضرورت و اهمیت ذخیرهسازها در سیستم‌های مستقل، ریزشبکۀ در نظر گرفته‌شده یک ریزشبکۀ مستقل از شبکه بوده که شامل تولیدکنندگان مختلف توان است. برای اعتبارسنجی روش، از داده‌های آماری واقعی استفاده شده و روش پیشنهادی روی یک ریزشبکۀ نمونه تست و نتایج حاصل مؤثر بودن روش را تأیید می‌کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مهندسی برق
دریافت: 1396/8/26 | ویرایش نهایی: 1398/10/24 | پذیرش: 1397/9/11 | انتشار: 1398/7/10
دریافت: 1396/8/26 | ویرایش نهایی: 1398/10/24 | پذیرش: 1397/9/11 | انتشار: 1398/7/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
