دوره 8، شماره 1 - ( 2-1397 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 39-30 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Habibi Saraskanroud K, Zahedi A. Techno-Economic Analysis of a Stand-Alone Hybrid Wind Energy System with Fuel Cell Case Study: Kouhin Region in Qazvin. JEM. 2018; 8 (1) :30-39
URL: http://energy.kashanu.ac.ir/article-1-722-fa.html
URL: http://energy.kashanu.ac.ir/article-1-722-fa.html
حبیبی سراسکانرود کاوه، زاهدی علیرضا. تحلیل فنی اقتصادی سامانۀ هیبریدی به‌صورت جدا از شبکۀ انرژی بادی و پیل سوختی: مطالعۀ موردی منطقۀ کوهین قزوین. مهندسی و مدیریت انرژی. 1397; 8 (1) :39-30
دانشگاه علم و صنعت
چکیده: (2626 مشاهده)
کاهش منابع انرژی‌های فسیلی و افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای روز‌به‌روز نیاز به منابع پاک و تجدیدپذیر انرژی را بیشتر می‌کند. یکی از منابع انرژی‌های تجدیدپذیر انرژی بادی است که در سال‌های اخیر همواره در حال توسعه بوده است. نیروگاه‌های بادی گاهی در ساعات پیک مصرف جوابگو نیستند، لذا یک سامانۀ ذخیره‌سازی توان و پشتیبان برای این نیروگاه‌ها ضروری به‌نظر می‌رسد. در این پژوهش تلاش شده است تا یک سامانۀ هیبریدی برای اتصال به نیروگاه بادی متشکل از تولید هیدروژن و پیل سوختی، به‌منظور تأمین توان قابل اطمینان و همچنین تولید محصولات جانبی باارزش ارائه گردد. در این مقاله، مطالعۀ موردی برای سامانۀ موردنظر در منطقۀ کوهین انجام شده است. بهینه‌سازی فنی و اقتصادی سامانۀ فوق حاکی از آن است که در بهترین طرح (متشکل از 3 توربین بادی)، میزان توان تولیدی سالانۀ سامانۀ هیبریدی 1795 مگاوات ساعت خواهد بود که از این مقدار 12% سهم پیل سوختی است. نتایج نشان داد که سامانۀ هیبریدی باعث افزایش 8/2 درصدی ضریب ظرفیت نیروگاه بادی می‌گردد. هزینۀ انرژی محاسبه‌شده برای سامانۀ هیبریدی 76 سنت و ارزش فعلی سرمایه 5،235،066 دلار خواهد بود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مهندسی مکانیک
دریافت: 1395/4/27 | ویرایش نهایی: 1397/3/18 | پذیرش: 1396/10/23 | انتشار: 1396/11/11
دریافت: 1395/4/27 | ویرایش نهایی: 1397/3/18 | پذیرش: 1396/10/23 | انتشار: 1396/11/11
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
